البته رابطه مستقیمی بین میزان دی اکسید کربن و درجه حرارت محیط وجود دارد. تحمل قارچ صدفی به دی اکسید کربن بیشتر از سایرین است. غلظت بالای دی اکسید کربن حدود ۱۵ تا ۱۸٪ سبب افزایش رشد میسیلیوم می شود ولی غلظت ۳۷ / ۵ ٪ از رشد میسیلیوم ها ممانعت بعمل می آورد و رقابت سایر میکروارگانیسم های مضر را مهیا می سازد. از موارد دیگر، PH مطلوب بستر است که بین ۵ / ۵ تا ۹ / ۵ می باشد. در حد بالاتر باعث فعالیت باکتری ها شده و ترشیدگی بستر را موجب می شود. از طرفی اسیدی شدن بیش از حد بستر رشد میسیلیوم ها را کم می کند. هر چند نور در مرحله رویشی نقش چندانی ندارد ولی در مرحله اولیه تشکیل اندام باردهی اهمیت زیادی در افزایش محصول خواهد داشت. در این مرحله نور مناسب حدود ۳۰۰۰ لوکس می باشد و از تابش مستقیم نور خورشید باید جلوگیری شود. آن بخش از اندام های قارچ که هنگام کشت بعنوان بذر مورد استفاده قرار می گیرند را اصطلاحا اسپان می گویند که مساوی بذر در گیاهان آلی است.
چنین قطعه ای حداقل مقدار مواد تشکیل دهنده را فراهم می کند. متداول ترین روش ها نمک زدن سرد و گرم است. ۱. کف قابلمه را با نمک بپاشید. ۲. از بالا قارچ صدف شسته شده را با کلاه پایین بگذارید. ۳. قارچ ها را با نمک بپاشید و لایه بعدی را قرار دهید. ۴. لایه ها را بگذارید تا محصول اصلی خشک شود. ۵. ورقه های گیلاس یا بلوط روی لایه بالایی قرار می گیرند ، یک بشقاب در بالا قرار دارد و یک بار روی آن قرار می گیرد. در طی چند روز ، بدن های میوه دهنده آب را آزاد می کنند ، در نتیجه آنها کاملا با مایع پوشانده می شوند. علاوه بر نمک ، ادویه های مختلفی را می توان به ظرف نمک اضافه کرد. میخک ، فلفل سیاه و برگ بو خوب است. ترشی باید حداقل ۳-۴ روز در یک مکان خنک برگزار شود. روش نمک زدن گرم از محبوبیت کمتری نسبت به روش سرد برخوردار نیست.
انواع زیادی وجود دارد.
آنها فاقد کلروفیل هستند و به دلیل عدم وجود اندام هایی مانند برگ ، ساقه و ریشه از نظر گیاهان متفاوت هستند. قارچ؛ آنها به سه گروه تقسیم می شوند: کاپر ، قالب و نوع تک سلولی. از قارچ هایی که به دیدن آنها عادت کرده ایم ،آنها قارچ هایی هستند که در چمنزارها و کودهای مرطوب در حومه شهرها رشد می کنند و با کلاه های رنگارنگ دیده می شوند. قسمت های زیر زمینی شامل یک دسته و کلاه از رنگ های مختلف است. قارچ های این گروه به عنوان غذا استفاده می شوند. آنها نژادهای مسموم و غیر سمی دارند. مواد سمی رنگ آمیزی شده و قاشق نقره ای تیره می شود. قالب ها قارچ هایی هستند که از نخ هایی به نام میسلیوم تشکیل شده اند. آنها روی غذاهایی مانند سیب زمینی نان و پنیر زندگی می کنند و آنها را قالب می دهند. انواع زیادی وجود دارد. آنتی بیوتیک ها (پنی سیلین ، استرپتومایسین ، کلرومایایستین) که از جمله داروهای مفید سال های اخیر هستند ، از قارچ های قالبی به دست می آیند. .
وی در ادامه گفت: اغلب بیمارگرهای قارچی، باکتریایی، نماتدی و حشرات که اغلب در طی مراحل پرورش قارچ خوراکی خسارتزا هستند، در دمای بالا (۳۰-۲۰ درجه سانتیگراد) به سرعت رشد و تکثیر مییابند. به عنوان مثال مگسها و کنهها که ریسههای قارچ خوراکی را میخورند، کلاهکها را سوراخ میکنند و از طرفی ناقل انواع بیماریها در سالن پرورش نیز هستند، در دمای بالا، دوره رشد کوتاهی دارند. به این معنی که اگر دوره رشد مگسی در دمای ۲۰ درجه سانتیگراد ۲۱ روز است، در دمای ۲۵ درجه میتواند به ۱۱ روز کاهش یابد. بنابراین در مدت زمان کمی جمعیت آنها دو برابر میشود. وی اضافه کرد: در این حالت، تولید کنندگان نیز برای اجتناب از کاهش محصول خود به استفاده از سموم مختلف و مواد شیمیایی ضدعفونی کننده مبادرت میورزند که این امر نیز به نوبه خود هزینه تولید را بالا میبرد. مهمتر اینکه به دلیل خاصیت جذب بالای کلاهکهای قارچ دکمهای، مواد شیمیایی به راحتی جذب آن شده و برای سلامتی مصرف کنندگان مضر است. !
تا چند سال قبل تصور بر این بود که تنها ۲۰ گونه قارچ در دنیا تولید می شود. اما بعد مشخص شد در کشور چین ۵۰ گونه قارچ برای خوراک و دارو کشت می شود. البته بسیاری از قارچ ها قابل کشت نیستند. اما قابل خوردن هستند. امروزه قارچ را داروی قرن ۲۱ نامیده و تعداد واقعی آن را به صورت تخمینی ۱۴۰ هزار گونه در دنیا دانسته اند که فقط ۱۲ هزار گونه از آن شناسائی شده است. در ایران ۲۰۰۰ گونه قارچ خوراکی شناسائی شده است که ۵۰ نوع آن قابل کشت مصنوعی و پروری است. قارچ های سمی، داروئی، خلسه آور. قارچ خاصیت ضد سرطان، کاهش کلسترول و فشار خون، تنظیم قند خون جلوگیری از انسداد عروق ضد آلرژی و التهاب پوست دارد. مقدار آنتی اکسیدان قارچ ۴ برابر جگر سیاه و ۱۲ برابر گندم است. قارچ های خوراکی مقدار کمی چربی دارند (۲ درصد) و از درصد بسیار زیادی مواد معدنی (سدیم، کلسیم، پتاسیم، منیزیم، آهن و فسفر) برخوردار هستند.